Monday, December 29, 2008

Death

Death gives a profound context
to our meaningless babble
It is a waiting train ready
to start amidst our squabble.

It seems to have power
to pardon mediocrity
for every deadman is a hero
with his qualities extolled.

There is no low, middle
or a high class death.
It is an equalizer atlast
for the years of injustice in life.

Values that decompose at unequal speed
in life, acquire a uniformity in death
It singles us out
into a duel with the untested paths.

Life is a mist hanging above the lake
enshrouding the expanse of coldness
It has to clear up and give way
to the stillness of death.

4 comments:

Rukhiya said...

Its brutal to be THIS honest, Trinath! You never fail to stupefy me!!

ఆత్రేయ కొండూరు said...

స్థబ్దతెరగని వ్యర్ధ బ్రతుకిది
సుద్ద దండగ బ్రతుకు కూడలి
ఉద్దరించగ వచ్చెనదిగో
సిద్దమెక్కర చావురైలుని

దీనికెంతో శక్తి ఉన్నది
పాపమంతా కడగ గలదు
చచ్చినోళ్ళకు మెప్పుతెచ్చే
మంచి గుణమే దీనికున్నది

ఊర్ధ్వ నీచములంటు లేవు
మధ్య రకమగు చావులేదు
హెచ్చు తగ్గుల బ్రతుక విసిగిన
మనిషికంత సమము ఇక్కడ

వేరు గతులతొ విలువలుడిగే
అన్ని చావున సమములే
కోరి నడుపును నిన్నుచూడు
దిక్కు తెలియని పధములొ

చలి గుప్పెట చిక్కి మిగిలిన
పొగమంచుర మన జీవితం
ఆ గుప్పెట సడలక మానదు
మన బ్రతుకిక కరగక ఆగదు

Rukhiya said...

For you:

http://srukhiya.wordpress.com/2009/01/07/awarded-yippie/

కొత్త పాళీ said...

Deep.